Skoda Favorit
Historia i opis modelu
- obrotomierz,
- przednie światła przeciwmgielne,
- wygodniejsze fotele z pełnymi zagłówkami,
- instalacja radiowa,
- dzielona tylna kanapa,
- wycieraczka szyby tylnej ze spryskiwaczem,
- czujnik hamulca awaryjnego,
- elektroniczny zegarek. W roku 1993 w wyniku współpracy z Volkswagenem w modelu Favorit zmodernizowano pierwotnie stosowane silniki. Wprowadzono jednopunktowy wtrysk paliwa firmy Bosch. Modele z tym silnikiem miały w nazwie wersji wyróżnik "i". Znów pojawił się silnik 136. Tych jednostek napędowych używano później w produkcji Škoda Felicii. Aut napędzanych tymi silnikami nie importowano oficjalnie do Polski. W tym roku Škodę Favorit poddano kolejnemu, ostatniemu już, face liftingowi (zmodernizowano m.in. tablicę przyrządów, i po raz kolejny atrapę chłodnicy, zmieniono kolor deski rozdzielczej, zegary, obicia tapicerskie drzwi, piasty kół). Zmieniono także dotychczasowe oznaczenia wersji wyposażenia L i LS na LX i GLX.
Na bazie modelu Favorit powstały dwie pokrewne wersje nadwoziowe: kombi o nazwie Forman i pick up – Škoda Pick-up.
W latach 1988–1995 wyprodukowano 783 167 egzemplarzy. W roku 1994 w miejsce modelu Favorit wprowadzono auto o podobnych parametrach – Škodę Felicię.
Forman i Forman Plus Škoda Forman (typ 785) była produkowana od 1990 roku z tymi samymi silnikami, co model Favorit. Także wersje wyposażenia przeniesiono z modelu podstawowego. Pojemność bagażnika Škody Forman wynosiła 400 litrów, a po złożeniu kanapy 1300 l
Firma Škoda wyprodukowała także serię samochodów Forman w wersji Praktik. Były to auta dwuosobowe, pięciodrzwiowe, z blachą zamiast szyb wstawioną w tylnych drzwiach, nie miały one tylnej kanapy oraz charakteryzowały się uboższym wyposażeniem. Ta seria aut produkowana była głównie na potrzeby firm potrzebujących taniego, oszczędnego samochodu. Inną wersją nadwoziową był model Plus, który także miał zasłonięte szyby tylnych drzwi, a dodatkowo posiadał nadstawkę z tworzywa sztucznego nadającą samochodowi wygląd furgonetki.
W latach 1991 i 1993 Škoda Forman podobnie jak Favorit przeszła face lifting. Zmieniono wlot powietrza, klamki, kołpaki, kształt koła kierownicy, wygląd zestawu wskaźników, kształt zagłówków. Dodano także kilka nowych kolorów lakieru, we wnętrzu zastosowano materiały lepszej jakości.
Łącznie wyprodukowano 223 059 egzemplarze tego modelu.
Forman i Forman Plus
Škoda Forman (typ 785) była produkowana od 1990 roku z tymi samymi silnikami, co model Favorit. Także wersje wyposażenia przeniesiono z modelu podstawowego. Pojemność bagażnika Škody Forman wynosiła 400 litrów, a po złożeniu kanapy 1300 l.
Firma Škoda wyprodukowała także serię samochodów Forman w wersji Praktik. Były to auta dwuosobowe, pięciodrzwiowe, z blachą zamiast szyb wstawioną w tylnych drzwiach, nie miały one tylnej kanapy oraz charakteryzowały się uboższym wyposażeniem. Ta seria aut produkowana była głównie na potrzeby firm potrzebujących taniego, oszczędnego samochodu. Inną wersją nadwoziową był model Plus, który także miał zasłonięte szyby tylnych drzwi, a dodatkowo posiadał nadstawkę z tworzywa sztucznego nadającą samochodowi wygląd furgonetki.
W latach 1991 i 1993 Škoda Forman podobnie jak Favorit przeszła face lifting. Zmieniono wlot powietrza, klamki, kołpaki, kształt koła kierownicy, wygląd zestawu wskaźników, kształt zagłówków. Dodano także kilka nowych kolorów lakieru, we wnętrzu zastosowano materiały lepszej jakości.
Łącznie wyprodukowano 223 059 egzemplarze tego modelu.
Wersje sportowe
Škoda Favorit 136 L/A (1989–1990) Pierwszy sportowy pojazd na bazie modelu Favorit powstał w 1989 roku. Przystosowany był do zawodów rajdowych w grupie A. Montowano w nim nieco zmodernizowany standardowy rzędowy czterocylindrowy silnik o pojemności 1299 cm³ z rozrządem OHV o średnicy cylindra 75,8 mm i skoku tłoka 72,0 mm. W ten sposób uzyskiwano stopień kompresji 11,7:1. W pojeździe zastosowano gaźnik Pierburg. Maksymalna moc, jaką można było uzyskać, wynosiła 77 kW (105 KM) przy 6500 obr./min. Z kolei maksymalny moment obrotowy kształtował się na poziomie 117 Nm przy 4750 obr./min. Niezmieniony pozostał wynoszący 2450 mm rozstaw osi oraz pięciostopniowa skrzynia biegów. Masę własną zmniejszono do 830 kg. Wszystkie te zabiegi pozwoliły osiągnąć maksymalną prędkość 170 km/h i przyśpieszenie od 0 do 100 km/h w 10 s.
Škoda Favorit 136 L/A (1993) W roku 1993 zaprezentowano kolejny model przeznaczony do rajdów w grupie A. W stosunku do swojego poprzednika, przeszedł niewielkie modernizacje. W znanym już silniku zastosowano tym razem podwójny gaźnik Pierburga. To zwiększyło jego moc do 88 kW (120 KM) przy 7000 obr./min. Stopień sprężania wzrósł do 12,5:1. Maksymalny moment obrotowy pozostał niezmieniony. Wprowadzono za to nową sześciostopniową skrzynię biegów. masa własna zmalała jeszcze do 750 kg. Dzięki temu maksymalna prędkość wynosiła dla tego modelu 210 km/h.
Škoda Favorit 136 L/A (1993) Także w 1993 roku wprowadzono specjalną wersję przystosowaną do wyścigów samochodowych w grupie A. Silnik pochodził z modelu rajdowego, jednak pojedynczy gaźnik Pierburg pozwalał na osiągnięcie mocy maksymalnej 91 kW (124) przy 7000 obr./min. Skrzynia biegowa pozostała sześciostopniowa, nie zmieniono także rozstawu osi i masy pojazdu. Podobnie jak wersja rajdowa, także model wyścigowy osiągał prędkość maksymalną 210 km/h.
Škoda Favorit H (1991) Już w 1991 roku stworzono specjalną wersję modelu do udziału w wyścigach torowych w grupie H. Zastosowano w niej pochodzący z Volkswagena rzędowy czterocylindrowy silnik z rozrządem OHC o pojemności 1596 cm³ (średnica cylindra 78,0 mm; skok tłoka 83,5 mm; stopień sprężania 11,8:1). Moc maksymalna tego silnika z dwoma podwójnymi gaźnikami Webera wynosiła 123 kW (167 KM) przy 6500 obr./min, a maksymalny moment obrotowy 176 Nm przy 5500 obr./min. Do przenoszenia napędu użyto sześciostopniowej skrzyni biegów. Rozstaw osi pozostał niezmieniony, natomiast masa własna spadła do 720 kg. To pozwalało rozpędzić auto do 100 km/h w 6 s oraz uzyskać maksymalną prędkość 240 km/h.
Komentarze
Prześlij komentarz